What a trip....
Door: Pieternel
Blijf op de hoogte en volg Pieternel
02 Oktober 2009 | Nieuw Zeeland, Christchurch
Jongens jongens, en meisjes natuurlijk. Wat heb ik er toch telkens voor over? Afgelopen dinsdag om 18.15u was het weer eens tijd om afscheid te nemen van familie en vrienden. Ik zeg wel heel nonchalant weer eens, maar op die momenten vraag ik mezelf best wel eens af waarom ik ook alweer zo graag ver weg wil. Engeland of Ierland is toch ook heel mooi? Maarja… Het was erg gezellig samen koffie drinken vantevoren en daar geniet ik dan ook maar dubbelop van. Pas bij de gate kwam eigenlijk echt het besef dat ik ze allemaal best een hele tijd niet ga zien en liet ik de tranen maar even lopen. Maar tegelijkertijd ben ik dan ook wel weer erg ‘excited’ over het feit dat ik straks weer in Nieuw-Zeeland zit. En die excitement is maar goed ook, want deze trip verliep alles behalve vlekkeloos. Als alles vlekkeloos was verlopen had het in totaal 33uur geduurd, wat,naar mijn idee, eigenlijk wel lang genoeg was. Maar helaas, was de derde motor van het Qantas vliegtuig in London het daar niet mee eens. De vlucht naar London was natuurlijk nog een kippetje en heb ik gezellig met een Australische man naast me zitten kletsen over de Mine Rescue Conference in Tsjechie waar ie net geweest was. Tsjechië en Praag zijn weer een stukje hoger op mijn wishlist terecht gekomen door zijn enthousiaste verhalen, maar dat moet nog maar heel even wachten.
Tot zover dus nog helemaal vlekkeloos! Maar daar zou al snel verandering in komen. Het boarden van vlucht QF002 ging ook nog goed en we werden weggeduwd van de gate. Daar stonden we even stil en al redelijk snel kwam Captain Bot (insiders joke) op de lijn om te vertellen dat er iets mis was met ‘the third engine’. Nou, dat is iets wat je niet wilt horen op het moment dat je op het punt staat 22uur in dat vliegtuig door te gaan brengen… Al hoor je het liever wanneer je nog met beide (of weet ik hoeveel) wielen op de grond staat natuurlijk, dan bijvoorbeeld een uur na take off. De engineers waren er al bijgehaald, dus werd ons geduld appreciated. Nu is het zo dat als een vliegtuig vol met mensen lang stil staat de airco niet werkt en juist het tegenovergestelde effect tot gevolg heeft. Dus na een half uurtje kregen de economy reizigers het redelijk warm onder de oksels. Helaas bleek het defect wat ingewikkelder en moesten we weer worden teruggeduwd naar de gate. Eenmaal daar werd ons medegedeeld dat de Engelse Qantas engineers er niet helemaal uitkwamen en dat Sydney ondertussen gecontacteerd was. In de cabine werd het ondertussen echt heel onaangenaam, maar helaas had het loslaten van alle passagiers nogal wat voeten in aarde en moesten we dus even geduld hebben. Ondertussen werd uitdroging tegengegaan door hardwerkende stewards en stewardessen met grote kannen water . Gelukkig gaven de autoriteiten van Heathrow toch toestemming om iedereen van boord te laten gaan en zo stonden we anderhalf uur later weer allemaal met onze handbagage bij de gate. Dit gaf mij in ieder geval de mogelijkheid om een bankje op te zoeken waarop ik nog even lekker languit kon terwijl we weer vertroeteld werden met flesjes water, chocola, pinda’s en bananen. Dit was maar goed ook, want pas 5uur later, nadat een ledge van de third engine was gefixt, konden we weer aan boord en vertrokken we eindelijk. Het was ondertussen 3u ’s nachts. Ik zag de bui al hangen, want ik zou in Sydney maar 1.45u hebben om mijn aansluiting naar Christchurch te halen. Na een snel diner en de film The Proposal heb ik mezelf gedrogeerd met een slaappil en heb ik lekker 6uur lang geslapen. Toen waren we al bijna in Bangkok, waar we na een stop van een uur snel weer verder gingen om de vertraging een beetje goed te maken. Dit lukte redelijk met ook ‘maar’ een vliegduur van bijna 8uur, dwars over Australië, helaas was het donker. Heb heerlijk met mijn slaapmaskertje op gelegen, maar helaas niet meer slaapuren erbij kunnen schrijven.
Met een aankomsttijd van 8u ’s ochtends op Sydney haalde ik helaas m’n vlucht naar Christchurch om 7.15u niet, maar in het vliegtuig werd me al verteld dat we waren omgeboekt naar de vlucht van 10.15u. “De schade valt mee”, dacht ik. Nou, dat had ik gedacht, want ze waren er vergeten bij te melden dat deze vlucht dan wel eerst via Auckland zou gaan…. Ik moet Nieuw-Zeeland wel erg leuk vinden, want zelfs toen ze me dit vertelden kon ik alleen maar lachen, misschien ook gewoon een beetje uit onmacht, hilariteit en vooral vermoeidheid…. Ik tik dit stukje dus vanaf Sydney airport, waar net weer omgeroepen wordt dat ook de vlucht naar Auckland lichte vertraging heeft opgelopen. “Kan er ook nog wel bij!” Heb net Rachel, m’n Adventure South collega, al gebeld, dat ik pas om 21u vanavond land in plaats van 13u vanmiddag…. Gelukkig konden we er alletwee nog om lachen.
Dit laatste stukje type ik vanuit mijn slaapbank bij Rachel thuis en ben ik dus eindelijk veilig aangekomen. Het was gister nog even spannend toen in Auckland bleek dat Qantas onze namen nog niet had doorgegeven aan Jetstar die ons het laatste stuk van Auckland naar Christchurch zou vliegen. Even waren we bang dat we niet mee mochten, maar gelukkig viel dat mee en met weer 30min vertraging kwam ik gisteravond dan om 21.30 eindelijk in Christchurch aan waar Shelley, Geoff’s vrouw, me al op stond te wachten. Ik werd weer hartelijk welkom geheten door haar en zij bracht me daarna naar Rachel’s huis, waar ik gezellig nog even met Rach heb zitten kletsen en daarna in een flink diepe slaap ben geraakt op de slaapbank. Het is nu vrijdagmiddag 12uur en ik ga zo maar eens proberen uit m’n bedje te komen en m’n collega’s bij te staan bij de verhuizing. Tijdens de reis ben ik weer flink verkouden geraakt door alle airco’s, dus ben nu aan het vechten met m’n holtes, maar komt goed. Het zonnetje schijnt en het is 19 graden dus Christchurch here I come!
Hoop snel wat van jullie te horen, voor nu een dikke kusss! Owja, we hebben op het moment een tijdsverschil van 11uur, tot bij jullie de wintertijd ingaat, dan zitten we op 12uur. Verder kunnen jullie me (als het goed is) nog SMSen op mijn NL’se nummer. Bellen helaas niet, zodra ik m’n NZ’se nummer heb horen jullie het! Speak soon!!!
Tot zover dus nog helemaal vlekkeloos! Maar daar zou al snel verandering in komen. Het boarden van vlucht QF002 ging ook nog goed en we werden weggeduwd van de gate. Daar stonden we even stil en al redelijk snel kwam Captain Bot (insiders joke) op de lijn om te vertellen dat er iets mis was met ‘the third engine’. Nou, dat is iets wat je niet wilt horen op het moment dat je op het punt staat 22uur in dat vliegtuig door te gaan brengen… Al hoor je het liever wanneer je nog met beide (of weet ik hoeveel) wielen op de grond staat natuurlijk, dan bijvoorbeeld een uur na take off. De engineers waren er al bijgehaald, dus werd ons geduld appreciated. Nu is het zo dat als een vliegtuig vol met mensen lang stil staat de airco niet werkt en juist het tegenovergestelde effect tot gevolg heeft. Dus na een half uurtje kregen de economy reizigers het redelijk warm onder de oksels. Helaas bleek het defect wat ingewikkelder en moesten we weer worden teruggeduwd naar de gate. Eenmaal daar werd ons medegedeeld dat de Engelse Qantas engineers er niet helemaal uitkwamen en dat Sydney ondertussen gecontacteerd was. In de cabine werd het ondertussen echt heel onaangenaam, maar helaas had het loslaten van alle passagiers nogal wat voeten in aarde en moesten we dus even geduld hebben. Ondertussen werd uitdroging tegengegaan door hardwerkende stewards en stewardessen met grote kannen water . Gelukkig gaven de autoriteiten van Heathrow toch toestemming om iedereen van boord te laten gaan en zo stonden we anderhalf uur later weer allemaal met onze handbagage bij de gate. Dit gaf mij in ieder geval de mogelijkheid om een bankje op te zoeken waarop ik nog even lekker languit kon terwijl we weer vertroeteld werden met flesjes water, chocola, pinda’s en bananen. Dit was maar goed ook, want pas 5uur later, nadat een ledge van de third engine was gefixt, konden we weer aan boord en vertrokken we eindelijk. Het was ondertussen 3u ’s nachts. Ik zag de bui al hangen, want ik zou in Sydney maar 1.45u hebben om mijn aansluiting naar Christchurch te halen. Na een snel diner en de film The Proposal heb ik mezelf gedrogeerd met een slaappil en heb ik lekker 6uur lang geslapen. Toen waren we al bijna in Bangkok, waar we na een stop van een uur snel weer verder gingen om de vertraging een beetje goed te maken. Dit lukte redelijk met ook ‘maar’ een vliegduur van bijna 8uur, dwars over Australië, helaas was het donker. Heb heerlijk met mijn slaapmaskertje op gelegen, maar helaas niet meer slaapuren erbij kunnen schrijven.
Met een aankomsttijd van 8u ’s ochtends op Sydney haalde ik helaas m’n vlucht naar Christchurch om 7.15u niet, maar in het vliegtuig werd me al verteld dat we waren omgeboekt naar de vlucht van 10.15u. “De schade valt mee”, dacht ik. Nou, dat had ik gedacht, want ze waren er vergeten bij te melden dat deze vlucht dan wel eerst via Auckland zou gaan…. Ik moet Nieuw-Zeeland wel erg leuk vinden, want zelfs toen ze me dit vertelden kon ik alleen maar lachen, misschien ook gewoon een beetje uit onmacht, hilariteit en vooral vermoeidheid…. Ik tik dit stukje dus vanaf Sydney airport, waar net weer omgeroepen wordt dat ook de vlucht naar Auckland lichte vertraging heeft opgelopen. “Kan er ook nog wel bij!” Heb net Rachel, m’n Adventure South collega, al gebeld, dat ik pas om 21u vanavond land in plaats van 13u vanmiddag…. Gelukkig konden we er alletwee nog om lachen.
Dit laatste stukje type ik vanuit mijn slaapbank bij Rachel thuis en ben ik dus eindelijk veilig aangekomen. Het was gister nog even spannend toen in Auckland bleek dat Qantas onze namen nog niet had doorgegeven aan Jetstar die ons het laatste stuk van Auckland naar Christchurch zou vliegen. Even waren we bang dat we niet mee mochten, maar gelukkig viel dat mee en met weer 30min vertraging kwam ik gisteravond dan om 21.30 eindelijk in Christchurch aan waar Shelley, Geoff’s vrouw, me al op stond te wachten. Ik werd weer hartelijk welkom geheten door haar en zij bracht me daarna naar Rachel’s huis, waar ik gezellig nog even met Rach heb zitten kletsen en daarna in een flink diepe slaap ben geraakt op de slaapbank. Het is nu vrijdagmiddag 12uur en ik ga zo maar eens proberen uit m’n bedje te komen en m’n collega’s bij te staan bij de verhuizing. Tijdens de reis ben ik weer flink verkouden geraakt door alle airco’s, dus ben nu aan het vechten met m’n holtes, maar komt goed. Het zonnetje schijnt en het is 19 graden dus Christchurch here I come!
Hoop snel wat van jullie te horen, voor nu een dikke kusss! Owja, we hebben op het moment een tijdsverschil van 11uur, tot bij jullie de wintertijd ingaat, dan zitten we op 12uur. Verder kunnen jullie me (als het goed is) nog SMSen op mijn NL’se nummer. Bellen helaas niet, zodra ik m’n NZ’se nummer heb horen jullie het! Speak soon!!!
-
02 Oktober 2009 - 07:37
Mama:
HAHAAAAAAAA,
net goed ...moet je maar niet zo lang en ver weg willen!!!!
enjoy!!!!xxxx -
02 Oktober 2009 - 07:52
Marieke:
Hey Pieternel,
Ik zei toch dat we niet wilden dat je ging hahaha
Wat een reis zeg pfffff
XX je Travel Active collega -
02 Oktober 2009 - 09:09
Lou:
Goed iets van je te horen, maar wat een verhaal!! Mijn god, je moet idd maar naar de andere kant van de wereld willen ;) Gelukkig nu lekker op je vertrouwde plekje terug, hopelijk "zie" ik je snel weer op skype, mis het nu al!! Liefs! -
02 Oktober 2009 - 10:20
Marieke M.:
Pfff wat een gedoe zeg! Maar gelukkig ben je uiteindelijk toch op de juiste plek terecht gekomen ;)
Veel plezier en geniet ervan...ben superjaloers ;):P
Groetjes Marieke -
02 Oktober 2009 - 11:28
Malou:
Nou fijn dat je uiteindelijk heelhuids in Christchurch bent aangekomen! Geniet van je weekend, voordat het echte werk gaat beginnen :P xx -
02 Oktober 2009 - 18:53
Lies:
hèhè eindelijk komt toch nog alles goed. Dit weekend nog maar even lekker relaxen en geniet van het feit dat je weer daar bent!
Dikke kus -
05 Oktober 2009 - 10:21
Dien:
aaah wat een reis!! hopelijk ben je inmiddels n beetje aan t a(c)climatiseren (ofzoiets :P)
he wat moet k toch zonder jou, mn duitse projectbuddies zullen mn NLs vast niet verbeteren...
tot skypes! kus -
08 Oktober 2009 - 07:01
Chantal:
Hey avonturiste,
Wat lees ik nu allemaal joh?? wat een onderneming. Ik ben blij dat je goed bent aangekomen en dat is het belangrijkst. Hoe gaat het met je verder?? heb je het naar je zin??
Ik mis je wel hoor!!! en ik hoop je toch weer eens te zien met alle spannende verhalen!!
Heel veel geluk en plezier daar en maak er wat van. Ik zal hier af en toe eens kijken hoe het met je gaat!!
Dikke kus van mij
Chantal
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
