Ka Mate Ka Mate

Hey allemaal!

Nou, daar zaten we dan weer met z’n allen in het oranje in de pub vanochtend om 6u.... Rusland, dat doen we even, dachten wij zo.... Nou, daar dachten zij dus even anders over zeg!! My god, waar hebben die Russen opeens zo leren voetballen?! We kunnen beter vragen van WIE hebben die Russen opeens zo leren voetballen?! Want ja hoor, Korea, Australie en Guus doet het gewoon weer!!! Wat een wonder is die man toch! Natuurlijk waren wij sipjes toen het maar 1-0 bleef en natuurlijk brak de gekte los toen Van Nistelrooij er toch 1-1 van wist te maken, maar we moeten eerlijk zijn, die Russen kunnen gewoon enorm goed voetballen en Nederland had gewoon weinig kans. Maarja, 3-1 is toch wel erg pijnlijk en het liet ons dan ook wel met erg sippe gezichtjes en gevoel van ongeloof achter. Maar ‘ieder nadeel heb z’n voordeel’ en dat is niet meer om kwart voor 6 m’n bed uit te moeten!!! Maar wat nu dan?? Rusland maar aanmoedigen of een andere sport zoeken?!!

Die laatste optie ben ik hier een beetje aan t aftasten voor Nederland en na een hele koude en natte eerste kennismaking was het gisteravond tijd om de Nieuw Zeelandse nationale sport weer een kans te geven. De All Blacks namen het op tegen Engeland hier in het AMI Stadium in Christchurch. Gewapend met zwarte kleding en een NZ tattoo op mn wang (nee, ben niet bang, deze is niet permanent!) gingen Rachel, Tim en ik deze keer met z’n drieën naar de game. Voor de niet rugby-kenners onder ons (is dat iedereen?) zal ik even een beetje toelichten op deze sport. In het kort: Twee teams van ieder 15 grote, brede en gespierde mannen die kei hard op elkaar inrennen en inbeuken om een langwerpige bal aan de andere kant van het veld op de grond te drukken of tussen de twee enorm hoge doelpalen te schieten. Tussendoor gooien ze elkaar nog eens de lucht in of beuken ze met groepjes van 7 heel hard op elkaar in. De lange uitleg zal ik jullie besparen..;) Voor Nieuw- Zeelanders hun trots en passie, dus als wannabe Kiwi kan ik het natuurlijk niet maken om niet naar een echte All Blacks (NZ national team) wedstrijd te gaan. Het allergaafste is misschien wel dat deze wedstrijden altijd beginnen met een Haka van de All Blacks. Een Haka is een Maori oorlogsdans en beginnend met de woorden ‘Ka Mate Ka Mate’ (=‘Het is de dood, het is de dood’) kan dit een vrij intimiderend iets zijn voor de tegenpartij. (Zie m’n filmpje, voor betere close-ups type in All Blacks in Youtube.com of check http://www.youtube.com/watch?v=o4rdmG8vZsc&feature=related) Dit was voor mij bijna de hoofdreden om te gaan, dus vond het echt helemaal top! We zaten gezellig tussen de Kiwi en Pommie fans en er werd gezellig samen gezongen en ge’wave’d. Rugby is niet een sport voor doetjes (misschien daarom niet zo geschikt voor onze NLse jongens...eerlijk is eerlijk die gaan wel meteen liggen en grijpen naar het eerste beste wat ook maar lichtelijk (net niet) geraakt is... of ga ik nu te ver??!) en binnen tien minuten waren twee van de beste All Black spelers dan ook al hinkelend van het veld af... Ai.... Gelukkig mag er bij rugby zoveel gewisseld worden als je wissels hebt, dus dat scheelt! In de tweede helft ging er zelfs een van de Engelse jongens letterlijk knock-out...oeps.. Zijn gezicht zag er nie zo frisjes uit toen ie weer terug op deze wereld was... Maar goed, klagen doen ze niet! Ook niet naar de scheidsrechter toe, nee, rugby ziet er dan misschien uit als een enorm ruige sport, maar het woord respect kennen ze wel, kan menig voetballer nog wat van leren. Men zegt niet voor niks weleens: "Soccer is a gentleman's game played by ruffians and Rugby is a ruffian's game played by gentlemen".

Maar goed, na een enerverende wedstrijd, waarvan van tevoren eigenlijk al wel duidelijk was wat er ging gebeuren, wonnen de All Blacks natuurlijk met 44-12. Met andere woorden ‘they smashed the Poms’. Ik weet niet of het echt geschikt is als Nederlandse volkssport, mijn ‘Het is stil aan de overkant’ inzet kreeg geen bijval.... maar ik ben in ieder geval verslaafd!